Άρθρο: Φωτεινή Μπαλή Ψυχοθεραπεύτρια-Σύμβουλος -Επόπτρια PCA
Κάθε άνθρωπος μπορεί να δώσει μια διαφορετική απάντηση στο τι είναι αγάπη, ανάλογα με το πώς την βιώνει. Mπορεί να περιγραφεί ως δράση προς τον εαυτό μας και προς άλλους, υποκινούμενη από συμπόνια και πραγματικό ενδιαφέρον. Η αγάπη είναι η ενέργεια που απορρέει από αυτά τα ευγενή συναισθήματα και που επιφέρει αλλαγή σε ότι και όποιον αγγίζει. Είναι μαγική, δυνατή και απελευθερωτική ενέργεια που αγγίζει τη ψυχή μας σε βάθος, μας ανυψώνει, μας θεραπεύει και μας προστατεύει. Όταν βιώνουμε αγάπη είναι σαν να λάμπει μια θερμή φλόγα μέσα μας, γεμάτη φώς που απλώνεται στην ύπαρξή μας, αλλά και προς εκείνον που απευθύνεται. Είναι η κινητήριος δύναμη που δημιουργεί και μας κινεί για δημιουργία στην ζωή!
Όταν αναφερόμαστε στην αγάπη για τον εαυτό μας, ασφαλώς δεν εννοούμε την εγωκεντρική, ναρκισσιστική αγάπη. Αναφερόμαστε στην αγάπη που αναγνωρίζει το δώρο της ύπαρξής μας και το φροντίζει με μητρική αγάπη.
Συνήθως αγωνιζόμαστε να πετύχουμε πράγματα για εμάς, αγχωνόμαστε όταν δεν πετυχαίνουμε τους στόχους μας και επίσης θέλουμε να μας αγαπήσουν, αλλά δεν τα καταφέρνουμε.
Ακούμε να λέγεται, αν δεν αγαπάς τον εαυτό σου δεν θα σε αγαπήσει κάποιος άλλος. Επίσης ο Χριστός είπε, αγάπα τον πλησίον σου ως εαυτόν. Αν είναι έτσι, αγαπάμε τον εαυτό μας; Αγαπάμε τους άλλους; Ξέρουμε τι σημαίνει αγάπη;
Αν τρέχουμε συνεχώς για δουλειά και δεν ξεκουραζόμαστε, αγαπάμε τον εαυτό μας; Αν αφήνουμε τους αγαπημένους μας να μας τυραννούν, αγαπάμε τον εαυτό μας; Αν τρώμε η πίνουμε ό,τι νά’ναι; Αν κάνουμε επιλογές που δεν μας κάνουν καλό; η που τελικά μας φέρνουν σε δύσκολη θέση, φροντίζουμε τότε τις ανάγκες μας;
Συνήθως λειτουργούμε με παρόμοιες συμπεριφορές που είναι αυτόματες, τις έχουμε μάθει από μικροί, αλλά τελικά δεν μας δίνουν ούτε χαρά ούτε ικανοποιούν τους στόχους της καρδιάς μας.
Κάποιες φορές είναι δύσκολο να νοιώσουμε αγάπη για εμάς για διάφορους λόγους. Είτε διότι κανείς δεν μας έδωσε αγάπη, οπότε δεν αναγνωρίζουμε τον εαυτό μας ως άξιο να αγαπηθεί, είτε διότι υπάρχουν πεποιθήσεις που εμποδίζουν την ελεύθερη έκφρασή της όπως, δεν πρέπει να είμαι εγωκεντρικός, πρέπει να κάνουμε το καλό στους άλλους για να είμαστε καλοί και αναπτύσσουμε την αγάπη μόνο προς εκείνους.
Κάποιες πάλι φορές σαμποτάρουμε την προσπάθεια μας στο να αποκτήσουμε αυτά που θέλουμε και να γίνουμε αυτό που ονειρευόμαστε. Είναι αυτή η φωνή μέσα μας που όταν πάμε να τολμήσουμε να ευτυχίσουμε, μας λέει ‘πρόσεχε γιατί δεν θα τα καταφέρεις’. Είναι αυτός ο φόβος που όταν βρίσκει χώρο κάνει την εμφάνιση του στις ζωές μας και αρχίζει να εδραιώνει τη θέση του στην καθημερινότητα μας.
Φόβοι και πεποιθήσεις ότι δεν θα τα καταφέρουμε, ότι δεν αξίζουμε, έχουν τις ρίζες τους στον τρόπο που μεγαλώσαμε. Οι σημαντικοί άνθρωποι στην ζωή μας, γονείς, δάσκαλοι, φίλοι και κάποιοι άλλοι, πολλές φορές για να μας κινητοποιήσουν μας μαλώνουν και επισημαίνουν τα λάθη μας, η μόνο τα λάθη. Έτσι αυτό που υιοθετούμε σαν άποψη για τον εαυτό μας είναι ότι δεν είμαστε αρκετά καλοί.
Πώς λοιπόν να αγαπήσουμε τον εαυτό μας όταν ‘δεν είμαστε αρκετά καλοί’;
Συνήθως η ζωή που βιώνουμε είναι αποτέλεσμα των επιθυμιών του παρόντος εαυτού με όλες τις διαστρεβλώσεις, τους φόβους και τις αναστολές μας, αγνοώντας τις πραγματικές ανάγκες-επιθυμίες του βαθύτερου εαυτού μας. Είμαστε οι φοβισμένοι, οι ανασφαλείς, οι πολύ δοτικοί μόνο προς τους άλλους, οι ανάξιοι να αγαπηθούν..
Όταν έχουμε λοιπόν αυτή την αίσθηση και γνώση εαυτού μέσα από πεποιθήσεις και γνώμες άλλων είναι πολύ δύσκολο να αποδεχτούμε αυτόν τον εαυτό. Οι δυνατότητες, οι επιθυμίες, και οι στόχοι ζωής που θα μπορούσαμε να έχουμε, είναι θαμμένες μέσα στις κλειστές πτυχές της ψυχής μας και δεν έρχονται στην επιφάνεια γιατί προσκρούουν σε όλα αυτά τα εμπόδια της διαστρεβλωμένης άποψης που έχουμε για τον εαυτό μας.
Το να έρθουμε σε επαφή με τον πραγματικό μας εαυτό και να συνδεθούμε με τη πηγή και το κέντρο μας, δημιουργώντας με τον ίδιο μας τον εαυτό μια υπέροχη σχέση ζωής, είναι εφικτό και μπορούμε να το καταφέρουμε μέσα από την αυτογνωσία.
Ο Σωκράτης μας είπε το ‘ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΌΝ’ μία φράση με τεράστια σημασία. Είναι η προτροπή να αυτοπαρατηρούμε τον εαυτό μας κάθε στιγμή και να εντοπίζουμε τα λάθη, τις αδυναμίες μας και τα προτερήματά μας, ώστε τελικά να τον γνωρίσουμε.
Αυτό που μας βοηθά:
Ο άνθρωπος διέπεται από το ένστικτο για αυτό-πραγμάτωση, που τον ωθεί συνεχώς για προσωπική ολοκλήρωση και πληρότητα. Το ταξίδι της αυτογνωσίας μας, υποκινούμενο από αυτό το ένστικτο, μας δίνει τη δυνατότητα να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας..
Η αυτογνωσία είναι το κλειδί της προσωπικής μας εξέλιξης. Αυτογνωσία σημαίνει μαθαίνω τον εαυτό μου. Γνωρίζω ,παρατηρώ και έρχομαι σε επαφή με όλα τα κομμάτια, θετικά και αρνητικά, που συνθέτουν την προσωπικότητα μου και τον χαρακτήρα μου. Αναγνωρίζω κάθε στιγμή πως λειτουργώ , πως συμπεριφέρομαι , τι σκέφτομαι και τι αισθάνομαι. Κάνω την αυτοκριτική μου χωρίς όμως να αυτοτιμωρούμαι. Βελτιώνω τα στοιχεία του χαρακτήρα μου που εμποδίζουν την εξέλιξη μου, βγάζω στην επιφάνεια τις κρυμμένες ανασφάλειες και τους φόβους μου με σκοπό να τους αντιμετωπίσω, αντιλαμβάνομαι ποιες είναι οι αρνητικές πεποιθήσεις που έχουν καταγραφεί στο υποσυνείδητο μου και τις αντικαθιστώ με νέες θετικές και υγιείς πεποιθήσεις. Συμπονώ τον εαυτό μου διότι ήταν αδύναμος, η συνεχίζει να είναι. Τον συγχωρώ για αυτό που βιώνει. Βλέπω τις πληγές μου και προσπαθώ να τις γιατρέψω με τον καλύτερο για εμένα τρόπο. Δίνω έμφαση σε όλα αυτά τα σημαντικά για τη ζωή μου πράγματα , τα κατανοώ και τα αγκαλιάζω μέχρι να νιώσω ασφάλεια.
Όλη αυτή η διαδρομή μας βοηθάει επίσης στο να ανακαλύψουμε τις δυνάμεις μας, τα θετικά μας χαρακτηριστικά, όλα εκείνα τα υπέροχα στοιχεία που μας κάνουν τόσο ξεχωριστούς και μοναδικούς και έτσι καταφέρνουμε να αγκαλιάσουμε τη διαφορετικότητα μας, να αποδεχθούμε τον εαυτό μας και να τον αγαπήσουμε αληθινά. Με τον τρόπο αυτό χτίζουμε την αυτοπεποίθηση μας και αρχίζουμε να βάζουμε υγιή όρια δημιουργώντας έτσι σχέσεις γερές και ακλόνητες που βασίζονται στην αγάπη και την εμπιστοσύνη, πρώτα απ’ όλα με τον ίδιο μας τον εαυτό και στη συνέχεια με τους ανθρώπους γύρω μας.
Το να κοιτάξει κανείς μέσα στη ψυχή του και να δει την αλήθεια του απαιτεί θάρρος , τόλμη, υπομονή και επιμονή. Είναι μια διαδικασία δύσκολη γιατί πολλές φορές δεν ξέρουμε πώς να την κάνουμε. Όταν έχουμε εμπλακεί σε αυτοκριτική και αυτολύπηση δεν μας είναι εύκολο να δούμε την αλήθεια μας. Η αλήθεια ενίοτε πονάει, όμως μόνο όταν την κοιτάξεις κατάματα και επιλέξεις την καθαρότητα μέσα σου, βλέποντας και παρατηρώντας όλες τις πτυχές του εαυτού σου, μόνο τότε θα ξέρεις ποιος πραγματικά είσαι και έτσι θα καταφέρεις να σε αγαπήσεις αληθινά. Και αυτό είναι το πολυτιμότερο δώρο που μπορεί κανείς να χαρίσει στον εαυτό του, ένα δώρο ανεκτίμητης αξίας το οποίο θα τον συντροφεύει για πάντα!
Όταν κάποιος βρίσκεται σε κατάσταση απόγνωσης, η σε μια χαοτική κατάσταση και δεν γνωρίζει πώς να πορευτεί σε αυτό το ταξίδι, καλό είναι να ζητήσει την βοήθεια κάποιου ειδικού. Μέσα από αυτή την διαδικασία επέρχονται άπειρες αλλαγές, που οδηγούν στην αποδοχή και τελικά στην αγάπη του εαυτού μας.
Έτσι αν πούμε ότι αγαπώ τον εαυτό μου, σημαίνει ότι αποδέχομαι, κατανοώ και φροντίζω κάθε μου ανάγκη σε σωματικό, ψυχικό και πνευματικό επίπεδο. Μου επιτρέπω να εκφράζομαι και να μην καταπιέζομαι, με σέβομαι και φέρομαι στον εαυτό μου, πρώτος εγώ, όπως θα ήθελα ιδανικά να μου φέρονται οι άλλοι. Με αγκαλιάζω και με συγχωρώ. Είμαι ειλικρινής με εμένα, επισημαίνω τα λάθη μου, βάζω όρια, υιοθετώ νέες αξίες για την ύπαρξή μου, που θα μου δώσουν ευημερία, αναγνωρίζω τις δεξιότητές μου τις αξιοποιώ, ώστε με αυτό τον τρόπο να οδηγήσω τον εαυτό μου στον καλύτερο δρόμο ή σκοπό.
Τέλος να μην περιμένω να είμαι αποδεκτός/η από τους άλλους. Να είμαι αποδεκτός/η από τον εαυτό μου όπως είμαι.
Η αγάπη προς τον εαυτό μας, θα μας ωθήσει να φροντιστούμε, να έχουμε όλα τα εφόδια για να είμαστε καλά και τότε αρχίζουν να συμβαίνουν υπέροχα πράγματα μέσα μας και γύρω μας.
